Verhuizen naar Vancouver

Wekelijks nieuwe verhalen over ons leven in Canada

cropped-IMG_1789.jpg

De toekomst

Hallo! Groetjes vanaf Granville Bridge!

Het einde van de zesde week nadert. Het voelt eerlijk gezegd alsof we hier al zes maanden zijn. De verhuizing, de komst van de katten, het bezoek van vrienden en de vele leuke dingen die we hier al gedaan hebben dragen daar aan bij. We hebben alleen nog geen baan, en dat knaagt toch een beetje. Het wordt nu hoog tijd dat daar een beetje schot in begint te komen, want het geld vliegt de deur uit! En niet alleen daarom, ook zou het enorm helpen om onze toekomst in Canada na april 2017 zeker te stellen.

We zijn eigenlijk naar Canada gekomen op een visum dat niet geheel bedoeld is voor mensen zoals wij. Het “working holiday” Visa is namelijk bedoeld om studenten/jongeren de mogelijkheid te geven om te reizen en werken in Canada voor een periode van 1 jaar. Echter is de enige vereiste om in aanmerking te komen voor dit visum dat je jonger dan 31 bent en dat je je op tijd registreert. Dat hebben we in 2015 gedaan en dus zijn we nu hier.

Waarom onze keuze voor dit Visum? Wel…vanwege de vervolgprocedure voor een lange termijn visum. Ik zal het even uitleggen, heb je even?

ee-1

In Canada heb je voor een vijfjarig werkvisum het “Express Entry” systeem. Dit is een uitgebreid en ingewikkeld en vooral ook duur! en traag! systeem. Als je alles goed doet resulteert het in wat ze hier een “PR” of “Permanent Residency” noemen. Als je die eenmaal hebt, zit je geramd want dan mag je vijf jaar lang wonen en werken in Canada en kun je een stuk eenvoudiger verlengen.

Maar goed, nog even terug naar die Express Entry. Het Express Entry werkt als volgt:

Registratie kan alleen als je aan de minimale voorwaarden voldoet, te weten:

  • Je bent een skilled worker (bijvoorbeeld manager, architect, accountant) of beheerst een skilled trade (bijvoorbeeld dakdekker, lasser, timmerman)
  • Je hebt in het geval van skilled worker de juiste diploma’s om dat aan te tonen
  • Je hebt met succes een IELTS Toets afgenomen. Deze toets test je Engelse spreek,schrijf en luistervaardigheid ($$$)
  • Al je diploma’s zijn gelegaliseerd en door een erkent bureau vertaald ($$$)
  • Later in het proces: Je kan een verklaring van goed gedrag aanleveren en door een medical exam komen

Indien je aan deze eisen voldoet kan en mag je je inschrijven voor de Express Entry. Maar dan ben je er nog lang niet hoor! Je inschrijving wordt begeleid met een puntentelling. Je kan maximaal 1200 punten krijgen. Jouw puntentotaal wordt bepaald door een grote hoeveelheid factoren waaronder:

  • Het hoogst genoten opleidingsniveau
  • Het aantal jaren werkervaring op het skilled worker niveau
  • Je leeftijd
  • De score van je Engelse IELTS toets
  • Het aantal jaar Canadese werkervaring dat je hebt gedaan (helaas pas punten bij >1 jaar)
  • De bovenstaande gegevens van je partner (je doet dit namelijk maar voor 1 persoon, de ‘partner’ registreert zich met jou mee)
  • 600 BONUS punten: als je genomineerd bent door een werkgever via het PNP (kom ik later op terug)

Elke twee weken word er een grabbel gedaan in de poule met mensen die zich hebben ingeschreven. De bovenste laag met punten wordt dan uitgenodigd om hun inschrijving compleet te maken. Ik ga je niet vermoeien met de documenten die ze voor het compleet maken van die inschrijving allemaal vragen want dan ben je nog zeker een kwartier aan het lezen. Gemiddeld genomen is de laagste persoon die een uitnodiging ontvangt iemand met een punten totaal van ongeveer 500 punten. Soms meer, soms iets minder.

Zonder werk en werkervaring in Canada komen wij aan ongeveer 450 tot 500 punten. Dan gaan we er gemakshalve wel van uit dat we onze IELTS test goed maken. Deze test moeten we nog inplannen maar kan vrij cruciaal zijn omdat er ongeveer 50 punten mee verloren/gewonnen kunnen worden. Volg je het nog?

Zoals ik hierboven al meldde, zijn er ook nog bonus punten te verkrijgen via het PNP (Provincial Nominee Program). In het kort hout dat in dat een eventuele werkgever tegen de overheid van de provincie (in ons geval British Columbia) kan zeggen dat ze zonder Kevin of Astrid hun werk echt niet zo goed kunnen doen en dat Kevin of Astrid dus enorme waarde toevoegen aan de lokale maatschappij. Hoppa! 600 puntjes. Maar ja, we kunnen hier natuurlijk alleen aan een baan komen als we hier zijn en een werkvisum hebben. Vandaar dat we dit Visum gekozen hebben!

En daarom is het, los van de zeer welkome $$$$, momenteel ook zo belangrijk dat we aan een goede baan komen. Met die 600 extra punten maakt het allemaal niets meer uit wat we verder aan punten vergaren. Bij de eerste de beste trekking zitten we dan ‘safe’ en krijgen we onze ‘letter of invitation’, wat zo veel inhoudt als; succes met het verzamelen van een enorme berg aan documenten die je binnen 60 dagen bij de Canadese overheid moet aanleveren.

Tot slot is er dan nog een heel klein addertje onder het gras. De procedure voor een PR kan namelijk NA het aanleveren van al je gegevens (dus na die 60 dagen) nog steeds zes hele maanden duren. Dat betekend dat als je met minder dan zes maanden te gaan op je huidige Visum nog niet alle papierwerk hebt aangeleverd, je het risico loopt alsnog het land te moeten verlaten (en je baan moet opzeggen!). Nou zijn daar, zo hebben we inmiddels van lotgenoten geleerd, wel weer wat vieze truucjes voor, maar het is een risico dat we liever vermijden.

Groetjes en tot snel weer!

 

 

Cats!

Een maand na onze aankomst in Vancouver kwamen op 6 Mei ook onze kleine viervoeters naar Canada. We hebben Stip & Champ die dag opgehaald vanaf Vancouver airport, waar ze samen met vrienden van ons op ons stonden te wachten. Het is toch even spannend om katten zo’n lange vlucht te laten maken omdat je niet goed weet hoe ze zullen reageren in het vliegtuig en als ze eenmaal op de bestemming zijn aangekomen. In het bijzonder ook omdat je ze 15 uur lang van elkaar scheidt in aparte kooien. Toen ze aankwamen op het vliegveld zagen ze er vrij kalm uit. Ze hadden dan wel al een behoorlijke poos niet gedronken en gegeten maar we wilden het risico niet nemen op ontsnappingen door de kooi op het vliegveld even open te doen dus nog heel even geduld.

Eenmaal thuis aangekomen voelden ze zich na ongeveer vijf minuten al op hun gemak. Nu een paar dagen later lijkt het alsof ze nooit ergens anders gewoond hebben. Champ spendeert zijn uurtjes het liefste op het balkon (dat we voor hun komst nog wel even afgezet hebben met kippengaas) en Stip heeft de enorme krabpaal gelukkig al dankbaar in gebruik genomen.

IMG_1677

Family complete! 🙂

De afgelopen en komende dagen brengen we lekker door met onze vrienden die zijn overgevlogen. Sightseeing, lekker uit eten, een beetje voor tourguide spelen :). Gisteren hebben we de ‘Grouse Grind’ hike gelopen. Een vrij zware ’trail’ die je naar de top van Grouse Mountain brengt. Het was een pittige klim maar het uitzicht was best fraai!

IMG_1722

IMG_1643

Verhuist en back (online)!

Hallo allemaal!

IMG_1596
King of the road

Heb je ons gemist? Jawel toch hoop ik? Nou wees gerust, vanaf nu in ieder geval voor de komende tijd weer een twee a drie a vier..daagse…ongeveer… nou ja goed regelmatige update van onze kant! Vandaag in ieder geval een extra extra lang katern omdat het zo lang geleden was!

Het was de afgelopen dagen even niet mogelijk om Nederland te updaten want we zaten drie dagen zonder internet hier. De afgelopen dagen waren namelijk de dagen van de grote verhuizing en de meneer van het internet kon niet eerder langskomen om zijn mooie router te installeren.

In navolging op het grote verhuizen van onze vrienden Dirk en Eelke waren wij zaterdag 30 april aan de beurt om definitief afscheid te namen van onze tijdelijke Airbnb apartement. Iets waar we stiekem best wel blij mee waren want we hadden het daar ook wel een beetje gezien. Klein, gehorig en vooral heel warm ’s nachts omdat de verwarming centraal geregeld werd en je daar dus geen invloed op kon uitoefenen. Maar goed, daar zijn we vanaf!

IMG_1617
Uitzicht vanaf het balkon

Het appartement waar we nu wonen zit aan het noordelijke randje van Vancouvers populaire West-End. Het is gelegen in een voor stadscentra bijna onmogelijk rustige straat. Vanaf ons appartement ben je letterlijk 1 minuut verwijderd van Stanley Park. En dat is als je het mij vraagt absoluut een van de mooiste (en grootste) stadsparken ter wereld. Het park wordt door een idyllisch wandelpad omarmt genaamd de Vancouver Seawall. Hier hebben we de afgelopen weken al regelmatig hardgelopen. Het strand, English Bay, is hier ook maar drie minuutjes vandaan. Dit is echt een geweldige plek voor het bekijken van een spectaculaire zonsondergang of om gewoon even tot rust te komen in het weekend.

IMG_1639

Sunsets at English Bay

De verhuizing zelf ging eigenlijk wel vrij soepel. Omdat we niet zo heel veel spullen hebben was het inrichten/inruimen eigenlijk ook vrij snel voor elkaar. De volgende dag hebben we de laatste aankopen gedaan bij de Ikea. Je neemt jezelf dan voor dat je eigenlijk alleen gaat kijken voor een stoel en een slaapbank maar uiteindelijk val je toch weer in de Ikea-trap en ga je met twee karren vol rotzooi naar huis. Maar goed… we hebben het nodig blijven we volhouden.

En het eindresultaat dan? Nou daar komtie hoor….*drumroll please*

IMG_1643
Tada!

Best netjes toch?

Greetings from the West-End!

Klussen

Afgelopen weekend was alweer het derde weekend in Vancouver. We hebben dit weekend onze Nederlandse vrienden Dirk en Eelke geholpen met de verbouwing/renovatie van hun super dikke RV uit ’87. Deze camper staat een klein uurtje rijden van Vancouver in het satellietstadje Langley

Copyright Waite Air Photos Inc.

IMG_1563

Het was hun laatste klus weekend, want eind april verhuizen zij naar hun RV (en betrekken wij hun huidige appartement!). Zaterdagavond hebben we na een lange dag klussen heerlijk geBBQt en een kampvuurtje aan gehad. Helaas begon het al gauw te storten, dus moesten we de BBQ en stoelen verplaatsen onder de luifel, maar het vuur bleef nog een tijdje aan.

IMG_1562

We zijn die nacht blijven slapen en hebben zondag vrolijk verder geklust. Er moesten nog wat spullen gehaald worden bij een RV dealer. Onderweg kwamen we nog een soort klassieke autoshow tegen (geparkeerd op de parkeerplaats van de lokale supermarkt.

IMG_1529

IMG_1537

Het waren vooral oudere mannetjes die vol trots hun jeugdliefde op vier wielen tentoonstelden. Al met al stonden er een kleine honderd auto’s, vooral van Amerikaanse komaf. Om het compleet te maken was er uiteraard ook nog een Elvis lookalike die herkenbare deuntjes met een zwoele Elvis stem begeleidde en op zijn gitaar wegpingelde.

Eenmaal bij de winkel aangekomen hebben we nog even de gelegenheid gehad om in een superluxe camper rond te wandelen. Echt niet normaal hoe groot en hoe luxe die nieuwe modellen zijn. De prijzen varieren van een soepele 80.000 dollar voor een trekhaakvariant (afgebeeld) tot ver boven de 500.000 dollar voor een volwaardige bus met uitschuifbare delen, ruimte voor zes tot acht personen, een parkeerdek voor een smart auto en een home theater inclusief bioscoopstoelen. Amazing :). Wie weet ooit….

IMG_1554

Zon en Cannabis day

De afgelopen dagen hebben we vooral genoten van het mooie weer. De iPhone geeft elke keer een vrij pessimistische vooruitblik maar uiteindelijk wordt het dan gewoon 20 graden of meer! Maandag, dinsdag, woensdag,…heerlijk weer om lekker buiten op het gras of strand te zitten, of om lekker langs de Seawall te lopen.

copyright Alterra.cc

Overdag valt het wel mee met de drukte, maar ’s avonds hebben veel mensen hetzelfde idee en gaan honderden groepjes met wat (homemade) food en drankjes op het strand zitten. Gisteren hadden wij afgesproken met Lucas en Adrienne, een Canadees stel die wij in september hebben leren kennen, om bij de Inukshuk (zie onder) samen sushi te gaan eten.

E2880CD6-5CA4-4AA0-B711-D56909EEE5D6

Verder heeft Kevin een telefonisch gesprek met een recruiter gehad, waar een vervolggesprek later deze week uit is gekomen. Spannend! Ook hebben we nog een paar goeie Craigslist deals gesloten (king size bed frame + 2 nachtkastjes, een eettafel, twee stoelen, een boekenkastje/plantenstand) waardoor ons huidige (tijdelijke) onderkomen helemaal vol staat met meubels en spullen van IKEA 😉

Al met al vermaken we ons hier goed. We voelen ons al erg thuis en als we over 1,5 week in ons echte eigen huisje gaan, zal dit helemaal goed komen. We vinden het allebei erg bijzonder om hier te zijn. Gisteren zagen we vanaf het strand een walvis!! Er schijnt er een al een paar dagen hier in de buurt rond te zwemmen en af en toe zijn gezicht te laten zien, maar nu zagen wij hem ook. Heel bijzonder! Hij schijnt een beetje een ‘showoff’ te zijn.

O en iets anders leuks: vandaag is het Cannabis Day in Vancouver (lol). Ze zijn bezig met wetgeving om het legaal te maken, en vandaag was er een soort festival op Sunset Beach bij ons om de hoek, en staken ongeveer 50000 mensen om 4:20 (op 20 april..) tegelijk een joint op een plek downtown :P. Uiteraard genieten wij op ‘gepaste’ afstand mee 😉

Sollici’leren

Tja…. solliciteren… we moeten het eigenlijk weer opnieuw leren want het is voor ons beiden al even geleden dat we voor het laatst op gesprek zijn geweest voor een baan. Ja ik hoor je al denken,.. geniet nog even van je vrije tijd joh, werken kan altijd nog! We genieten natuurlijk maximaal van alles hier maar er moet ook geld in het laatje komen en zonder baan kunnen we ons visum niet verlengen. Dan is het avontuur natuurlijk helemaal snel afgelopen.

Copyright Herschel

Kevin is als eerste aan de beurt. Een aantal manden geleden heeft hij via een connectie bij Coolblue de ‘director of sales’ van Herschel benaderd die hem prompt uitnodigde voor een ‘cup of coffee’ want zo gaat dat hier. Eerst een bakkie om te kijken of er een klik is en dan misschien daarna een serieus sollicitatie gesprek. Het gesprek zelf verliep goed, hoewel het in het begin wel even stroef gaat om je ‘verhaaltje’ te vertellen in soepel, vloeiend en concrete Engelse taal! Wennen dus!

Helaas had Herschel geen functies open staan die bij mijn profiel pasten. Dubbel jammer omdat het echt een mooi bedrijf is dat heel hard groeit. Het is gevestigd in het mooie en hippe Gastown, een kwartiertje lopen van huis. Kevin mocht zijn cv achterlaten dus wie weet dat er later nog contact gezocht wordt als er iets beschikbaar komt dat wel past.

Vrijdag hebben we samen vervolgens de hele dag aan ons CV gewerkt en deze op diverse banensites geplaatst. Om in Canada serieus genomen te worden moet je je CV flink verbouwen. Waar het in Nederland veel meer gaat over je verantwoordelijkheden en competenties, willen ze hier liever van je horen wat je ‘greatest accomplishments’ zijn. Na een lange dag zwoegen in Breka’s Bakery (open 24 hours natuurlijk) en zes koffie’s later hebben onze Engelse CV’s een Canadees sausje en zijn ze klaar om naar enthousiaste werkgevers verstuurd te worden 🙂

Wie weet wat de volgende week zal brengen 🙂

To be continued…..

Modo, Ikea, en Gilford Towers!

De afgelopen dagen was het in Vancouver op zijn best wisselvallig weer. Maar ook al plenst het hier soms net zo hard als in Nederland, het waait bijna nooit! Dat maakt door de regen lopen een stuk minder vervelend. En wat doe je dan op een regenachtige maandagmorgen? Op naar Ikea!

Om naar Ikea te komen moesten we ongeveer een half uurtje rijden vanaf ons tijdelijke adres in downtown Vancouver. We hebben natuurlijk (nog) geen auto, maar gelukkig staat er een Modo Jeep voor de deur! Via Modo kun je auto’s die overal in de stad staan geparkeerd huren voor een prikkie.

Soepel!
IMG_1789

Voor 8 dollar per uur rijd je overal heen inclusief benzine, kilometers en verzekering. Dat is omgerekend minder dan 6 euro! TOP!

De trip naar de Ikea duurde uiteindelijk langer dan gedacht. Vooral omdat we ongeveer op 40 verschillende matrassen hebben gelegen voordat we een keuze hadden gemaakt. Toen ontstond er natuurlijk ook nog een interessante discussie over de maat, voorkeur voor King (Kevin) of Queen (Astrid). Drie keer raden wie er gewonnen heeft 🙂

De buit
IMG_1296

Op dinsdag stond een belangrijke afspraak in onze agenda! Om 14:00 ’s middags hebben we namelijk getekend voor ons appartement waar we op 1 mei in zullen verhuizen. Uiteraard hebben we dat die avond passend gevierd met een paar lekkere lokale Four Winds Brewery biertjes en onze vrienden Dirk en Eelke.

Nice!!
stanley-park-aerial-vancouver_82350_990x742
Onze nieuwe wijk:

De komende dagen valt er ook nog genoeg te beleven. Vanavond gaan we kennis maken met Sanne die we via een collega van Astrid hebben leren kennen. Morgen heeft Kevin een kennismakingsgesprek met de Sales Director van Herschel en het komende weekend gaan we Dirk en Eelke helpen met het verbouwen van hun RV!

See you soon!

Thank you for flying KLM – have a great day and welcome to Vancouver!

IMG_1739
We zijn inmiddels twee dagen in Vancouver! Voordat we vertellen hoe het hier gaat, eerst nog even terugblikken op het moment dat we uit Nederland vertrokken.

Op Schiphol werden wij erg leuk verrast door Ruben, Erik en Niels die nog even langskwamen om gedag te zeggen. Samen een koffie’tje gedronken en laatste knuffels uitgewisseld, voordat we definitief begonnen aan onze reis. Met 4 koffers en 3 stuks handbagage, kwamen we bij de KLM incheck-balie aan. Gelukkig hoefden we niet in de ellenlange rij voor de machinale bagage drop off, maar mochten we naar een baliemedewerker. We hadden erop gerekend dat het om het totaal aantal kilo’s ging, maar dit bleek niet het geval. Resultaat; koffers en tassen open en herverdelen tussen ongeduldige reizigers. Ellende!
Eenmaal de tassen afgegeven, verliep alles voorspoedig.

Een kleine 10 uur later kwamen we aan op Vancouver airport. Hier stond een mega lange rij voor de douane. Kevin dacht bijdehand te zijn door te vragen of we de rij niet konden skippen omdat we toch door moesten naar Immigration. Niet dus. Een uur later kwamen we aan bij Immigration Services en konden we aansluiten in de volgende rij….. In eerste instantie leek dit heel lang te gaan duren, maar uiteindelijk waren we binnen een uur in het bezit van ons werkvisum!!!

IMG_1745

Onze Nederlands-Canadese vriend Dirk was zo lief om ons op te halen. Enorme opluchting want met de hoeveelheid bagage die we hadden, was openbaar vervoer eigenlijk geen optie.
De rit naar onze airbnb was een genot voor de zintuigen. De zon scheen voluit, het was 20 graden en voor je gevoel kon je de bergen ruiken. Op de toppen kon je de laatste sneeuw zien liggen. Geweldig!
Die avond hebben we samen met Dirk en Eelke bijgekletst en een lekker hapje gegeten (voor Kevin zelfs een toepasselijke Elk-burger). Om 21:00 uur ging het licht helaas uit en zijn we vroeg gaan slapen.

De eerste ochtend waren we door de jetlag vroeg wakker en na wat koffers uit te pakken, zijn we gaan ontbijten bij the Greenhorn.

Daarna hadden we een druk schema, wat bestond uit: het verkrijgen van een Social Insurance Number, het aanvragen van ons rijbewijs, het nemen van een Canadees telefoonnummer en het regelen van een car sharing abonnement (Modo car).

modo

De volgende dag waren we om 05:00 uur al wakker! Maar vroeg wakker worden is in Vancouver geen ramp, tegen een opkomende zon ligt de stad er prachtig bij. Als je ’s ochtend de straten bewandeld, wordt je vergezeld door 3 soorten Vancouverites: koffie drinkende ochtendmensen, de yoga crew en de echte sportievelingen :). Wij behoorden deze ochtend natuurlijk tot de laatste, met onze eerste run langs de Seawall.

IMG_1769

Het voelt nog heel gek om hier te zijn. Nog niet echt als thuis, maar ook niet als vakantie.

Minder dan 24 uur te gaan!

Leap-of-Faith

Daar zitten we dan in een leeg huis. Zo’n gek gevoel om je te realiseren dat je morgen gewoon vertrekt! Al je spullen in koffers, rugzakken, backpacks. We hebben vandaag nog even de allerlaatste documenten uitgeprint en in de tas opgeborgen. Want stel je voor dat je net dat ene papiertje mist bij de douane :). We hebben de allerlaatste to-do’s op de afvinklijstjes doorgelopen. Vrienden en familie zijn nu allemaal uitgezwaaid (we missen jullie nu al!). We zijn nu echt klaar voor het avontuur.

De komende twee dagen zal er voor ons nog geen rustmomentje kennen. Morgenochtend vertrekken we naar Schiphol met vijf koffers en in totaal iets meer dan 100 kilo bagage. Na een vlucht van 10 uur met KLM (we vertrekken om 13:00) komen we aan op Vancouver Airport. Bij de douane moeten we dan aangeven dat we daar zijn voor een visum. Meevaller: Kevin heeft per ongeluk zijn ETA formulier verkeerd ingevuld dus die moet dat ook nog even gaan uitleggen 😀 (komt goed, komt goed).

Voor zover we weten kost de visumprocedure ongeveer twee uur waarbij ze van alles van je willen weten. Je verzekeringspapieren, je diploma’s, je rijbewijs, je visum papieren, welke goederen je het land inbrengt, wat de waarde van die goederen is, hoeveel geld je mee brengt, hoe je denkt terug te keren naar Nederland aan het eind van je visum-termijn, waar je gaat verblijven. Etc. Etc. Etc. Als alles naar bevrediging is komt er een langverwachte stempel in het paspoort. Een droom ‘fifteen years in the making’ komt dan eindelijk uit. The Vancouver Movers zijn een feit!

De volgende blog post zal er dan een zijn vanuit Vancouver.

Fingers crossed 🙂

See you on the other side 🙂

X Kev en As

(After)Party – 3 days to go

Afgelopen zaterdag was ons afscheidsfeestje. Het was echt een topdag met heerlijk weer en heerlijk eten (bedankt Henk, Ing!). We hebben veel leuke, lieve, grappige en emotionele kado’s gehad van vrienden en familie. Leuke en lieve kaartjes die we de dag erna allemaal nog een keer gelezen hebben, en die natuurlijk allemaal mee gaan naar Vancouver.

We vonden het geweldig om iedereen nog een keertje te kunnen zien. Het is wel moeilijk om iedereen nog echt even goed te kunnen spreken. En dan staan ze ineens weer bij je voordeur voor een laatste knuffel :(. Gelukkig hebben we de foto’s nog 🙂

IMG_1160

Pagina 3 van 4

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén