We zijn inmiddels twee dagen in Vancouver! Voordat we vertellen hoe het hier gaat, eerst nog even terugblikken op het moment dat we uit Nederland vertrokken.
Op Schiphol werden wij erg leuk verrast door Ruben, Erik en Niels die nog even langskwamen om gedag te zeggen. Samen een koffie’tje gedronken en laatste knuffels uitgewisseld, voordat we definitief begonnen aan onze reis. Met 4 koffers en 3 stuks handbagage, kwamen we bij de KLM incheck-balie aan. Gelukkig hoefden we niet in de ellenlange rij voor de machinale bagage drop off, maar mochten we naar een baliemedewerker. We hadden erop gerekend dat het om het totaal aantal kilo’s ging, maar dit bleek niet het geval. Resultaat; koffers en tassen open en herverdelen tussen ongeduldige reizigers. Ellende!
Eenmaal de tassen afgegeven, verliep alles voorspoedig.
Een kleine 10 uur later kwamen we aan op Vancouver airport. Hier stond een mega lange rij voor de douane. Kevin dacht bijdehand te zijn door te vragen of we de rij niet konden skippen omdat we toch door moesten naar Immigration. Niet dus. Een uur later kwamen we aan bij Immigration Services en konden we aansluiten in de volgende rij….. In eerste instantie leek dit heel lang te gaan duren, maar uiteindelijk waren we binnen een uur in het bezit van ons werkvisum!!!
Onze Nederlands-Canadese vriend Dirk was zo lief om ons op te halen. Enorme opluchting want met de hoeveelheid bagage die we hadden, was openbaar vervoer eigenlijk geen optie.
De rit naar onze airbnb was een genot voor de zintuigen. De zon scheen voluit, het was 20 graden en voor je gevoel kon je de bergen ruiken. Op de toppen kon je de laatste sneeuw zien liggen. Geweldig!
Die avond hebben we samen met Dirk en Eelke bijgekletst en een lekker hapje gegeten (voor Kevin zelfs een toepasselijke Elk-burger). Om 21:00 uur ging het licht helaas uit en zijn we vroeg gaan slapen.
De eerste ochtend waren we door de jetlag vroeg wakker en na wat koffers uit te pakken, zijn we gaan ontbijten bij the Greenhorn.
Daarna hadden we een druk schema, wat bestond uit: het verkrijgen van een Social Insurance Number, het aanvragen van ons rijbewijs, het nemen van een Canadees telefoonnummer en het regelen van een car sharing abonnement (Modo car).
De volgende dag waren we om 05:00 uur al wakker! Maar vroeg wakker worden is in Vancouver geen ramp, tegen een opkomende zon ligt de stad er prachtig bij. Als je ’s ochtend de straten bewandeld, wordt je vergezeld door 3 soorten Vancouverites: koffie drinkende ochtendmensen, de yoga crew en de echte sportievelingen :). Wij behoorden deze ochtend natuurlijk tot de laatste, met onze eerste run langs de Seawall.
Het voelt nog heel gek om hier te zijn. Nog niet echt als thuis, maar ook niet als vakantie.