Zoals sommigen van jullie weten trainen we al sinds we aangekomen zijn in Vancouver op het rennen van de halve marathon (21km) in oktober van dit jaar. Dat gaat tot nu toe best aardig maar inmiddels zijn we toch wel een beetje aangekomen op het punt dat we echt langere afstanden moeten gaan lopen en daar zien we wel een beetje tegenop.
Echter, het is moeilijk om te klagen als je mag hardlopen in de buurt van ons huis. Met Stanley Park voor de deur wordt je elke ochtend getrakteerd op de meest fantastische uitzichten. Soms hangen de wolken nog laag (zie hierboven).
Laatst zag Kevin een stinkdier door het bos rennen. Hij werd achterna gezeten door een paar boze ganzen. Onderweg naar de ‘seawall’ zoals het pad dat Stanley Park omarmt heet lopen we langs lost lagoon waar we altijd wel een paar eekhoorns tegen komen. Eenmaal op de seawall aanbeland moet je je ogen goed open houden voor zeehonden die langs de waterkant schelpen opduiken. En als je geluk hebt kan je zelfs een walvis spotten, of een ‘bald eagle’.
Maar goed, dat hardlopen gaat voorlopig best aardig. We kunnen inmiddels tien kilometer non-stop lopen met een gemiddelde snelheid van ongeveer tien kilometer per uur. De komende weken gaan we proberen om dat wat verder uit te breiden. Een rondje rondom Stanley Park vanaf ons huis en weer terug is precies 10 kilometer. Het is best een mentale barriere om dan nog door te lopen maar we zullen wel moeten als we ons goed willen voorbereiden. Als we voor het eerst de 15km hebben aangetikt laten we het je weten!
Groetjes!